De afgelopen weekjes
Blijf op de hoogte en volg Simone
24 September 2014 | Griekenland, Iraklion
Hey,
Tja, hier dan toch maar een verslagje van de afgelopen tijd (sorry dat het zolang geduurd heeft, nu heb je tenminste wel een hoop te lezen :) )!
9 September
Vandaag is de dag! De eerste keer naar het logeerhuis! Een keer iets anders. We moeten om 5 uur beginnen, dus laten we maar ruim op tijd de bus pakken zodat we nog tijd hebben om te zoeken en te verdwalen! We gaan om kwart over 4 naar de bus. We hadden ongeveer een idee waar we moesten zijn. Maar wat blijkt, als we uitstappen zijn we meteen op de plaats waar we afgesproken hadden. Het is half 5. Dus nog een half uur wachten tot we vanuit een balkon geroepen worden (en die zijn er veel) zodat we weten waar we naar binnen moeten. Rond 10 voor 5 worden we geroepen, we gaan naar binnen. Het appartementje is 2 verdiepingen hoog. We komen binnen en het is meteen een huislijke sfeer. Heerlijk knus! De kinderen liggen nog te slapen en wij krijgen een rondleiding. We krijgen meteen een hoop uitleg. Er word verteld wat er allemaal gedaan word en hoe het allemaal in elkaar steekt. De werktijden zijn hier ook veel anders. Er zijn 4 werknemers die ieder een vaste dag hebben en in het weekend door rouleren. Door de weeks zijn de werkuren van 3 uur ’s middags tot 9 uur in de volgende ochtend (18 uur dus, de werknemers slapen daar op de bank in de woonkamer). Dan op vrijdag van 3 uur ’s middags tot 7uur op de zaterdagochtend. Dan komt de volgende van 7 uur ’s ochtends tot 3 uur ’s middags en vervolgens komt weer iemand van 3 uur ’s middags tot 7 uur ’s ochtends. Dan op de zondag weer van 7 tot 3. En dan weer van 3 uur tot 9 uur op de maandag ochtend. De werknemers staan in principe alleen op de groep, maar worden vaak ondersteund door vrijwilligers en stagiaires. In het weekend zijn de kinderen gewoon thuis en door de weeks worden de kinderen om stipt kwart voor 9 opgehaald door het busje van de dagbesteding, en worden ze tussen 3 en half 4 ’s middags weer thuis gebracht. Ook is het eten hier anders. Ze eten ’s ochtends brood of cornflakes, rond 10 uur krijgen ze koffie, rond 1 uur toast, dan om 3/4 uur warm eten (zoals macaroni), en dan als laatste rond half 8 de laatste warme maaltijd.
In de tussentijd dat we zitten te wachten tot iedereen thuis is en klaar is om te gaan, leren we wat Griekse woordjes! Oh en trouwens, de cliënten kwamen zich in het Engels voorstellen ! Toen iedereen klaar was, liepen we rond 7 uur aan, op weg naar het restaurantje waar we gingen eten. Ik kreeg een cliënt aangewezen waar ik verantwoordelijk voor was gedurende de wandeling. Ze pakte me al gauw aan de hand, waarop Anthy (de begeleider) zei dat ze zich vertrouwd voelde bij mij. SUPER LEUK! Onderweg merkte ik al gauw dat de cliënten raar aangekeken werden. Anthy legde uit dat dat altijd zo gaat. De gehandicapten zijn niet normaal, een taboe, dat is hoe de samenleving voornamelijk denkt. Na het eten gingen we weer terug naar huis. Ik was nog niet van het terras af en werd al aan mijn arm meegenomen met een andere cliënt. Ze heeft spasme dus het was best wel lastig om goed evenwicht te houden. Maar wat hebben we samen gelachen! Ze kan een heel klein beetje Engels, dus ik kon goed begrijpen wat ze bedoelde. Om 9 uur kwamen we weer aan op het woonhuis. Nog een paar vraagjes gesteld en ons dagje zat er weer op. Eenmaal thuis aangekomen weer vlug het bedje in. Al die nieuwe indrukken, daar slaap je wel goed van!
12 September
Weekend!! Niet veel op het programma. Dus besluiten ik en mijn klasgenootje ons even heerlijk te laten verwennen bij de pedicure. Wat een luxe! Heerlijk genieten. We zitten in mooie rode luxe stoelen. Voetjes omhoog, massage, nageltjes worden gelakt, ofwel, GENIETEN! (alhoewel het toch wel kietelt)
13 September
Alweer niet veel te doen vandaag. Wel weer eens even stappen. We hebben weer een heel gezellig avondje doorgebracht in Island. Het was echt druk!
16 September
Vandaag mag ik weer naar het logeerhuis! Ik heb er zin in! Ben benieuwd welke cliënten er deze week zijn. Aangekomen op het logeerhuis, is het drukker dan vorige week. Er hangt meteen een hele andere sfeer. De cliënten die er nu zijn hebben autisme of zoeken de nabijheid heel erg op. Iedereen moest vandaag douchen. We zaten voor de televisie en de cliënten waren heel druk. Ik heb samen met een cliënt de was opgevouwen. Ze praatte Grieks tegen me. Sommige woordjes kon ik wel verstaan, maar daarmee begreep ik nog niet haar hele verhaal. Dan maar met handen en voeten. Het verliep super goed en wanneer ik haar een compliment in het Grieks gaf begon ze helemaal te stralen, TROTS! Om 6 uur kwam er nog een cliënt thuis, die had avond programma gehad op de dagbesteding. Hij ging douchen en kwam naast me zitten op de bank. En jaja, de zoveelste heb vandaag weer de zoveelste liefdesverklaring van hem gekregen. Het is best grappig hoe hij probeert te communiceren, hij denkt dat hij Engels praat maar hij praat gewoon Grieks. Eenmaal kwart over 7 gingen we naar het restaurantje om te eten. We gingen met het andere woonhuis waar alleen maar autisme zit. Heel leuk! Een nieuwe ervaring! De begeleider die mee ging van het andere woonhuis, kent de cliënten ook al vanaf het begin, heel leuk om te zien hoe hij met ze omgaan! Rond half 9 lopen we weer naar het huis. Nog een aantal vragen stellen aan Anthy en het is weer tijd om te gaan. Pff, wat ben ik moe na zo’n druk clubje.
17 September
Vanochtend was een hele leerzame dag. Ik heb heel veel vragen kunnen stellen over een cliënt. Ze word telkens afgekapt door de begeleiding, wat ik raar vond. Ook begon ze soms zomaar te huilen. Ze heeft blijkbaar autisme en haalt beelden terug wat ze heeft meegemaakt. Hierop word gezegd dat er niets aan de hand is en dan is het weer goed. En de begeleiding kapt haar telkens af omdat ze het vaak over dezelfde dingen heeft, en dan niet 1 keer, maar wel 10 keer achter elkaar. Zoals ze al heel vaak heeft gevraagd welke shampoo ik gebruik. Ze weet het intussen en geeft zelf al antwoord op haar eigen vraag. Ook komt ze af en toe aan mijn haren ruiken. Dit is iets waar zij zich veilig bij voelt. Best raar als dat je de eerste keer overkomt.
19 September
Jaaaaa!! Eindelijk!! Vandaag gaan we de Samaria kloof lopen. Om kwart over 7 zitten we in de auto voor een 3 uur lange rit. Rond 10 uur/half 11 aangekomen bij de plek van starten, halen we tickets om te mogen lopen. Ik heb er zin in. De eerste aantal kilometers daalt het flink af. Hierna is gaat het langzaam aan. Het is zo mooi! Ik kijk mijn ogen uit! We lopen over de bergen, tussen rotsen, over en langs riviertjes met heel helder bergwater. En wat een prachtig uitzicht!! De stopwatch heeft aangestaan. We hebben er 5 uur op gelopen. Aangekomen bij het einde van de kloof, moeten we nog 3 km lopen naar de boot. Want zomaar kom je niet terug. Eerst even wat eten, want daar was niet de gelegenheid voor tijdens het lopen. Om half 6 vertrekt de boot richting Sougia, waar wel wegen zijn. Vanuit hier zijn we weer de auto ingestapt. Het was echt zo ongelofelijk mooi! Voor herhaling vatbaar! Maar.. Ik geloof er wel spierpijn aan over te gaan houden.
20 September
Vandaag maar eens een kijkje nemen in het bekende Chersonisos. Ik ben benieuwd! Aangekomen daar gaan we eerst ergens lunchen. En dat met een (o.a.) Nederlandse menukaart! Je merkt meteen heel goed dat daar het tourismegedeelte is. Ze kunnen allemaal een beetje Nederlands spreken. Na het eten is het tijd om te shoppen! Hele leuke winkeltjes, maar zoveel anders dan ik gewend ben! Intussen komen we een fishspa tegen. We konden het niet laten en hebben 40 minuten vissen aan onze voeten laten knabbelen, in het begin hard gillen omdat het zo kietelde, maar later zooooo fijn! En dan weer door om te shoppen. Tussendoor nog lekker een ijsje en een terrasje is ook zeker niet verkeerd! Toen het tijd was om te eten zijn we bij een restaurantje gaan zitten (waar we al 4 keer voorbij zijn gelopen, en 4 keer zijn aangesproken door dezelfde meneer), maar natuurlijk wel gaan zitten met een goede deal! De propper was echt grappig (je kunt hem vergelijken met mr. Bean). Goeie vent haha! Rond een uur of 12 gaan we maar eens naar de kroegen. Het is super gezellig. Bij elke kroeg weer wat proppers die je zo graag binnen willen hebben. Ik heb een leuke avond gehad, zeker vaker doen!
22 September
Maandag, stagedag. Op een hele normale maandag ochtend krijg ik ineens de opdracht om kerstkaarten te gaan verzinnen die elke cliënt maken kan (handmade). Een hele leuke uitdaging! Ik ga op zoek! Ideeën zijn altijd welkom !
23 September
Ik heb al heel fanatiek gezocht naar kerstkaarten! Ik liet ze zien op foto’s op mijn telefoon. Ze was er heel erg tevreden mee. Maar we blijven zoeken om zoveel mogelijk dingen te combineren! ’s Middags zat ik alleen met een andere stagiaire, omdat we het werk ’s ochtends al af hadden, had ik een heel gezellig gesprek! Zij mij Grieks leren, en ik haar een beetje Nederlands leren! Ze doet echt haar best, haha!
24 September
Vandaag was een hele rustige dag. ’s Ochtends rustig gewerkt en ’s middags was er helemaal niets te doen! Beetje jammer. Vanmiddag samen met mijn klasgenootjes aan de school opdracht gewerkt. Nu heel vlug mijn bedje in. Morgen nog een dagje en dan al weer heerlijk weekend!
Byebye,
ik zal een poging wagen de volgende keer ietsjes eerder met een verslagje te komen
Tja, hier dan toch maar een verslagje van de afgelopen tijd (sorry dat het zolang geduurd heeft, nu heb je tenminste wel een hoop te lezen :) )!
9 September
Vandaag is de dag! De eerste keer naar het logeerhuis! Een keer iets anders. We moeten om 5 uur beginnen, dus laten we maar ruim op tijd de bus pakken zodat we nog tijd hebben om te zoeken en te verdwalen! We gaan om kwart over 4 naar de bus. We hadden ongeveer een idee waar we moesten zijn. Maar wat blijkt, als we uitstappen zijn we meteen op de plaats waar we afgesproken hadden. Het is half 5. Dus nog een half uur wachten tot we vanuit een balkon geroepen worden (en die zijn er veel) zodat we weten waar we naar binnen moeten. Rond 10 voor 5 worden we geroepen, we gaan naar binnen. Het appartementje is 2 verdiepingen hoog. We komen binnen en het is meteen een huislijke sfeer. Heerlijk knus! De kinderen liggen nog te slapen en wij krijgen een rondleiding. We krijgen meteen een hoop uitleg. Er word verteld wat er allemaal gedaan word en hoe het allemaal in elkaar steekt. De werktijden zijn hier ook veel anders. Er zijn 4 werknemers die ieder een vaste dag hebben en in het weekend door rouleren. Door de weeks zijn de werkuren van 3 uur ’s middags tot 9 uur in de volgende ochtend (18 uur dus, de werknemers slapen daar op de bank in de woonkamer). Dan op vrijdag van 3 uur ’s middags tot 7uur op de zaterdagochtend. Dan komt de volgende van 7 uur ’s ochtends tot 3 uur ’s middags en vervolgens komt weer iemand van 3 uur ’s middags tot 7 uur ’s ochtends. Dan op de zondag weer van 7 tot 3. En dan weer van 3 uur tot 9 uur op de maandag ochtend. De werknemers staan in principe alleen op de groep, maar worden vaak ondersteund door vrijwilligers en stagiaires. In het weekend zijn de kinderen gewoon thuis en door de weeks worden de kinderen om stipt kwart voor 9 opgehaald door het busje van de dagbesteding, en worden ze tussen 3 en half 4 ’s middags weer thuis gebracht. Ook is het eten hier anders. Ze eten ’s ochtends brood of cornflakes, rond 10 uur krijgen ze koffie, rond 1 uur toast, dan om 3/4 uur warm eten (zoals macaroni), en dan als laatste rond half 8 de laatste warme maaltijd.
In de tussentijd dat we zitten te wachten tot iedereen thuis is en klaar is om te gaan, leren we wat Griekse woordjes! Oh en trouwens, de cliënten kwamen zich in het Engels voorstellen ! Toen iedereen klaar was, liepen we rond 7 uur aan, op weg naar het restaurantje waar we gingen eten. Ik kreeg een cliënt aangewezen waar ik verantwoordelijk voor was gedurende de wandeling. Ze pakte me al gauw aan de hand, waarop Anthy (de begeleider) zei dat ze zich vertrouwd voelde bij mij. SUPER LEUK! Onderweg merkte ik al gauw dat de cliënten raar aangekeken werden. Anthy legde uit dat dat altijd zo gaat. De gehandicapten zijn niet normaal, een taboe, dat is hoe de samenleving voornamelijk denkt. Na het eten gingen we weer terug naar huis. Ik was nog niet van het terras af en werd al aan mijn arm meegenomen met een andere cliënt. Ze heeft spasme dus het was best wel lastig om goed evenwicht te houden. Maar wat hebben we samen gelachen! Ze kan een heel klein beetje Engels, dus ik kon goed begrijpen wat ze bedoelde. Om 9 uur kwamen we weer aan op het woonhuis. Nog een paar vraagjes gesteld en ons dagje zat er weer op. Eenmaal thuis aangekomen weer vlug het bedje in. Al die nieuwe indrukken, daar slaap je wel goed van!
12 September
Weekend!! Niet veel op het programma. Dus besluiten ik en mijn klasgenootje ons even heerlijk te laten verwennen bij de pedicure. Wat een luxe! Heerlijk genieten. We zitten in mooie rode luxe stoelen. Voetjes omhoog, massage, nageltjes worden gelakt, ofwel, GENIETEN! (alhoewel het toch wel kietelt)
13 September
Alweer niet veel te doen vandaag. Wel weer eens even stappen. We hebben weer een heel gezellig avondje doorgebracht in Island. Het was echt druk!
16 September
Vandaag mag ik weer naar het logeerhuis! Ik heb er zin in! Ben benieuwd welke cliënten er deze week zijn. Aangekomen op het logeerhuis, is het drukker dan vorige week. Er hangt meteen een hele andere sfeer. De cliënten die er nu zijn hebben autisme of zoeken de nabijheid heel erg op. Iedereen moest vandaag douchen. We zaten voor de televisie en de cliënten waren heel druk. Ik heb samen met een cliënt de was opgevouwen. Ze praatte Grieks tegen me. Sommige woordjes kon ik wel verstaan, maar daarmee begreep ik nog niet haar hele verhaal. Dan maar met handen en voeten. Het verliep super goed en wanneer ik haar een compliment in het Grieks gaf begon ze helemaal te stralen, TROTS! Om 6 uur kwam er nog een cliënt thuis, die had avond programma gehad op de dagbesteding. Hij ging douchen en kwam naast me zitten op de bank. En jaja, de zoveelste heb vandaag weer de zoveelste liefdesverklaring van hem gekregen. Het is best grappig hoe hij probeert te communiceren, hij denkt dat hij Engels praat maar hij praat gewoon Grieks. Eenmaal kwart over 7 gingen we naar het restaurantje om te eten. We gingen met het andere woonhuis waar alleen maar autisme zit. Heel leuk! Een nieuwe ervaring! De begeleider die mee ging van het andere woonhuis, kent de cliënten ook al vanaf het begin, heel leuk om te zien hoe hij met ze omgaan! Rond half 9 lopen we weer naar het huis. Nog een aantal vragen stellen aan Anthy en het is weer tijd om te gaan. Pff, wat ben ik moe na zo’n druk clubje.
17 September
Vanochtend was een hele leerzame dag. Ik heb heel veel vragen kunnen stellen over een cliënt. Ze word telkens afgekapt door de begeleiding, wat ik raar vond. Ook begon ze soms zomaar te huilen. Ze heeft blijkbaar autisme en haalt beelden terug wat ze heeft meegemaakt. Hierop word gezegd dat er niets aan de hand is en dan is het weer goed. En de begeleiding kapt haar telkens af omdat ze het vaak over dezelfde dingen heeft, en dan niet 1 keer, maar wel 10 keer achter elkaar. Zoals ze al heel vaak heeft gevraagd welke shampoo ik gebruik. Ze weet het intussen en geeft zelf al antwoord op haar eigen vraag. Ook komt ze af en toe aan mijn haren ruiken. Dit is iets waar zij zich veilig bij voelt. Best raar als dat je de eerste keer overkomt.
19 September
Jaaaaa!! Eindelijk!! Vandaag gaan we de Samaria kloof lopen. Om kwart over 7 zitten we in de auto voor een 3 uur lange rit. Rond 10 uur/half 11 aangekomen bij de plek van starten, halen we tickets om te mogen lopen. Ik heb er zin in. De eerste aantal kilometers daalt het flink af. Hierna is gaat het langzaam aan. Het is zo mooi! Ik kijk mijn ogen uit! We lopen over de bergen, tussen rotsen, over en langs riviertjes met heel helder bergwater. En wat een prachtig uitzicht!! De stopwatch heeft aangestaan. We hebben er 5 uur op gelopen. Aangekomen bij het einde van de kloof, moeten we nog 3 km lopen naar de boot. Want zomaar kom je niet terug. Eerst even wat eten, want daar was niet de gelegenheid voor tijdens het lopen. Om half 6 vertrekt de boot richting Sougia, waar wel wegen zijn. Vanuit hier zijn we weer de auto ingestapt. Het was echt zo ongelofelijk mooi! Voor herhaling vatbaar! Maar.. Ik geloof er wel spierpijn aan over te gaan houden.
20 September
Vandaag maar eens een kijkje nemen in het bekende Chersonisos. Ik ben benieuwd! Aangekomen daar gaan we eerst ergens lunchen. En dat met een (o.a.) Nederlandse menukaart! Je merkt meteen heel goed dat daar het tourismegedeelte is. Ze kunnen allemaal een beetje Nederlands spreken. Na het eten is het tijd om te shoppen! Hele leuke winkeltjes, maar zoveel anders dan ik gewend ben! Intussen komen we een fishspa tegen. We konden het niet laten en hebben 40 minuten vissen aan onze voeten laten knabbelen, in het begin hard gillen omdat het zo kietelde, maar later zooooo fijn! En dan weer door om te shoppen. Tussendoor nog lekker een ijsje en een terrasje is ook zeker niet verkeerd! Toen het tijd was om te eten zijn we bij een restaurantje gaan zitten (waar we al 4 keer voorbij zijn gelopen, en 4 keer zijn aangesproken door dezelfde meneer), maar natuurlijk wel gaan zitten met een goede deal! De propper was echt grappig (je kunt hem vergelijken met mr. Bean). Goeie vent haha! Rond een uur of 12 gaan we maar eens naar de kroegen. Het is super gezellig. Bij elke kroeg weer wat proppers die je zo graag binnen willen hebben. Ik heb een leuke avond gehad, zeker vaker doen!
22 September
Maandag, stagedag. Op een hele normale maandag ochtend krijg ik ineens de opdracht om kerstkaarten te gaan verzinnen die elke cliënt maken kan (handmade). Een hele leuke uitdaging! Ik ga op zoek! Ideeën zijn altijd welkom !
23 September
Ik heb al heel fanatiek gezocht naar kerstkaarten! Ik liet ze zien op foto’s op mijn telefoon. Ze was er heel erg tevreden mee. Maar we blijven zoeken om zoveel mogelijk dingen te combineren! ’s Middags zat ik alleen met een andere stagiaire, omdat we het werk ’s ochtends al af hadden, had ik een heel gezellig gesprek! Zij mij Grieks leren, en ik haar een beetje Nederlands leren! Ze doet echt haar best, haha!
24 September
Vandaag was een hele rustige dag. ’s Ochtends rustig gewerkt en ’s middags was er helemaal niets te doen! Beetje jammer. Vanmiddag samen met mijn klasgenootjes aan de school opdracht gewerkt. Nu heel vlug mijn bedje in. Morgen nog een dagje en dan al weer heerlijk weekend!
Byebye,
ik zal een poging wagen de volgende keer ietsjes eerder met een verslagje te komen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
